Artist Statement in English for "From Another Place" (followed by Greek translation)
Scroll down for Artist Statement for "This is not Nostalgia" and "Unruly Phenomena" (followed by Greek translaton)

This work is a series of portraits of unauthorized immigrants in Greece, where I have been living since 1993.  Because of its position as a border state in the European Union, Greece has received an ever-growing influx of immigrants from many regions in the last few years.  Once a completely homogeneous society, Greece is now struggling to accommodate people of different cultures, with all the strains that entails.  My own experience of being an outsider throughout my life makes me sensitive to the experience of foreigners.  I am moved by the tenacity of immigrants to the goal of a better life, and constantly amazed at how businesses are set up on the margins of society, providing an economic niche to destitute newcomers.

I juxtapose photographic elements with hand-made marks in order to evoke ideas of the new versus the old, and the “real” versus the “ideal”.  I use printmaking techniques and layering to refer to a sense of history and change.  In repetitive motifs from ancient Greek and Islamic art, I allude to fallen great civilizations and the current destabilization of the status quo.  In addition, I render the central figure in a hyper-realist oil painting style, a lengthy process in which the time spent painting minute detail plays an important role in the perception of the piece as a whole.

This work reveals influences from the work of  Robert Rauschenberg, John Baldessari, Philip Taafe, and Robert Bechtle, among others.

January 2009


ΜΑΙΡΗ    ΚΟΞ

Εχοντας δουλέψει με ακρυλικά χρώματα  και λάδια για μια δεκαετία, πρόσφατα στράφηκα σε ανάμεικτα μέσα,  συνδυάζοντας  γραφιστικές  τεχνικές , φωτογραφία, ακρυλικά μέσα, κολάζ και μπογιά. Οι  σύνθετες  αυτές  τεχνικές  προσφέρονται για μεταφορές,  επιστρώσεις  και διαφορετικούς τρόπους έκφρασης.  Με λίγα λόγια,  «η τεχνική δίνει το μήνυμα».

Η πρόσφατη δουλειά μου είναι μια σειρά από πορτραίτα  «παράνομων»  αλλοδαπών που ζουν στην Ελλάδα, όπου και εγώ κατοικώ τα τελευταία 17 χρόνια.  Λόγω της γεωγραφικής  της θέσης στις παρυφές της Ευρωπαικές Ενωσης,  η Ελλάδα δέχεται μια συνεχώς αυξανομένη εισροή  οικονομικών μεταναστών από πολλές  γειτονικές  χώρες  τα τελευταία  χρόνια.  Η  Ελλάδα ήταν κάποτε μια ομοιογενής κοινωνία, τώρα όμως  προσπαθεί να στεγάσει ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες – με όλες τις δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται.

Σαν  ξένη κι εγώ η ίδια, σχεδόν για όλη μου τη ζωή, είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη στις εμπειρίες των αλλοδαπών.  Με συγκινεί το πείσμα τους  για να επιτυχόυν μια καλύτερη ζωή.  Με έκπληξη βλέπω  πως συνεχώς στήνουν μικρές επιχειρήσεις στο περιθώριο της κοινωνίας, προσφέροντας δουλειά σε νεοφερμένους άνεργους.

Μου αρέσει η σύζευξη φωτογραφικών και ζωγραφικών στοιχείων, έτσι ώστε να  αντιπαραθέσω το παλαιό με το νέο, και το πραγματικό με το ιδεατό. Χρησιμοποιώ  γραφιστικές τεχνικές και επιστρώσεις ώστε να αποτυπώσω μια  εικόνα  της ιστορίας άλλα και της διαφοροποίησης. Με επαναλαμβανόμενα μοτίβα από την αρχαία ελληνική άλλα και  την ισλαμική τέχνη υπαινίσσομαι το γκρέμισμα των μεγάλων πολιτισμών  άλλα και την αποσταθεροποίηση του σημερινού κοινωνικού κατεστημένου.  Επιπλέον αποδίδω την κεντρική φιγούρα στα έργα μου με ένα υπερεαλιστικό τρόπο ζωγραφικής με λαδομπογιά, μια επίπονη διαδικασία που  απαιτεί  χρόνο για να απεικονισθεί κάθε μικρή λεπτομέρεια, που παίζει σημαντικό ρόλο στην συνολική αντίληψη του έργου.

Στο έργο μου υπάρχουν επιρροές αυτής της τεχνικής από τον  Robert Rauschenberg, John Βaldessari, Philip Taafe, και Robert  Bechtle,  μεταξύ  άλλων.

Μαίρη Κοξ
Ιανουάριος 2009


Artist Statement for "This is Not Nostalgia" (followed by Greek translation)

This Is Not Nostalgia/ Who Doesn’t Curse the River of Time?

The town I live in was once a fishing village, and even today residents can be seen repairing their boats and nets.  These fishermen and their families lived in tiny houses of which there are few remaining. Most have been bulldozed as a result of a law which allows a developer to build an apartment building on a lot in exchange for an apartment or two to the owner. These paintings pay homage to the passing of this vernacular architecture and the lifestyle that accompanied it. Likewise, scenes from Athens’ former, now abandoned airport also recall another era, one more promising of an upward trajectory, as do the old, not-quite-abandoned cars left on streets. Finally, I record the cumulative inability to maintain public infrastructure, contrasting this phenomenon with the proliferation of new apartment buildings.

While painting these pictures I had the strange feeling of reviving something, making the subjects new again.  The subjects receive a face-lift through the inevitable smoothing over of bumps, cracks and rust.  At the same time, the sensation of engaging in an age-old technique, that of classical oil painting on small canvases, is one of going backwards in time.  The passing of time, from new to old,  and cycles of prosperity and poverty, are themes that have taken on increasing importance to me as I acknowledge my own physical aging.

Δεν Είναι Νοσταλγία/ Ποιός δεν Καταριέται το Ποτάμι του Χρόνου

Η πόλη που μένω ηταν κάποτε ενα ψαροχώρι.  Ακόμα και σήμερα βλέπει κανείς ψαράδες που επισκευάζουν τις βάρκες και τα δίχτια τους.  Οι ψαράδες ζούσαν σε μικρά σπιτάκια, απο τα οποία απομένουν ακόμη λίγα, αφού τα πιο πολλά κατεδαφίστηκαν για να κτισθούν πολυκατοικίες.  Αυτές οι εικόνες αποτούν φόρο τιμής στο πέρασμα αυτής της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και το τρόπο ζωής που την συνόδευε.  Το ίδιο ισχύει και για εικόνες απο το παρατημένο παληό αεροδρόμιο της Αθήνας, υπογραμίζοντας επίσης την σωρευτική αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας στην συντήρηση δημόσιων υποδομών.

Ζωγραφίζωντας αυτές τις εικόνες είχα την περίεργη εντύπωση οτι αναβιώνω κάτι, ανανεώνωντας πάλι το αντικείμενο των εικόνων, καθώς κάνω ενα μικρό face-lift σ’αυτά εξαλείφοντας φθορές και σκουριές.  Παράλληλα, η τεχνική του λαδιού σε μικρά καμβά μας πάει πίσω στο χρόνο.  Το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, η εναλλαγή απο το νεο στο παληό, και απο την ευημερια στη φτώχεια, είναι θέματα που έχουν ολο και περισσότερη σημασία για μενα οσο αποδέχομαι το φυσικό μου γήρας.

2014

Artist Statement for "Unruly Phenomena" (English and Greek)

In recent years, daily walks with my dog on a mountain near my home have turned my attention to plants. While flowers and garden plants have their merits, I tend to focus on wild shrubs normally referred to as weeds, because the seasonal cycle of plants acts as a metaphor for human struggle and resistance in these politically difficult times. Each work in this series is based on photographs I take regularly, which are zoomed in on to magnify details that are often overlooked. The paintings set realistic, detailed images against abstract backgrounds, often reworked from earlier paintings done years before. Vibrant bright colors and manipulated perspectives translate the work from photographic to fantastical, while the inclusion of fences references social and political, as well as psychological states.
This work represents a shift in the last few years, away from the realism of my previous work, to concentrate instead on color, design and composition.  Included in this exhibition is another recent series:  small digital prints of collages I have made using reproductions of art from art magazines.  Each piece is essentially an amalgam of appropriated work by other artists, playing with color and composition as well as scale:  some magazine reproductions are thumbnail sized, while others are close-ups of details of large works. The rejection of the idea of originality, inherent in appropriation, and the melding of styles results in a happy, hybrid metamorphosis.

Τα τελευταία χρόνια, οι καθημερινές βόλτες με το σκύλο μου στα βουνά που περιβάλλουν το σπίτι μου, έχουν στρέψει την προσοχή μου στον πανέμορφο κόσμο των φυτών. Ενώ τα λουλούδια και τα φυτά των κήπων έχουν την χάρη τους, τείνω να επικεντρώνομαι στα αγριολούλουδα και τους θάμνους που συνθέτουν το Αττικό τοπίο και συχνά αναφέρονται ως ζιζάνια, επειδή ο εποχικός κύκλος των συγκεκριμένων φυτών λειτουργεί σαν μια μεταφορά για τον ανθρώπινο αγώνα και την αντίσταση σε αυτές τις πολιτικά δύσκολες στιγμές. Η λέξη «unruly» σημαίνει άγρια, ανεξέλεγκτα και δεν υπόκεινται σε πειθαρχία.

Kάθε πίνακας σε αυτή τη σειρά έργων, βασίζεται σε φωτογραφίες που λαμβάνω τακτικά, οι οποίες μεγεθύνονται για να αναδείξουν τις λεπτομέρειες που συχνά παραβλέπουμε. Η εικονογραφία των έργων αυτών δημιουργείται από ρεαλιστικές και λεπτομερείς αποτυπώσεις των φυτών σε αντιπαράθεση με ένα αφηρημένο υπόβαθρο που συχνά αποτελείται από θέματα παλιότερων έργων ζωγραφικής καθώς και μοτίβων και σχημάτων που έχουν ως σημείο αναφοράς την οικιστική αρχιτεκτονική της Αθήνας, μέσα από μια νέα προσέγγιση. Τα ζωντανά φωτεινά χρώματα και οι έντονες προοπτικές μεταφέρουν την θεματική των ζωγραφικών έργων από την φωτογραφική απεικόνιση στο φανταστικό στοιχείο, ενώ η ενσωμάτωση περιφράξεων σε ορισμένα από τα έργα δημιουργεί κοινωνικοπολιτικούς, καθώς και ψυχολογικούς συνειρμούς.

Αυτή η σειρά έργων σημάνει μια μετατόπιση από τον ρεαλισμό των παλαιότερων μου έργων στο έντονο χρώμα, το σχέδιο και τη σύνθεση. Σε αυτή την έκθεση έχω συμπεριλάβει και μια άλλη πρόσφατη σειρά έργων, πρόκειται για μικρές ψηφιακές εκτυπώσεις από διάφορα κολάζ που έχω φτιάξει χρησιμοποιώντας αντίγραφα έργων ζωγραφικής παρμένα από γνωστά περιοδικά τέχνης. Το κάθε έργο είναι ουσιαστικά ένα αμάλγαμα έργων τέχνης που έχω οικειοποιηθεί, παίζοντας με το χρώμα, τη σύνθεση και την κλίμακά τους.Ορισμένα αποτελούν μια μικρογραφία μεγάλων έργων ενώ άλλα αποτελούν μεγέθυνση λεπτομερειών από μεγαλύτερα έργα. Η απόρριψη της ιδέας της πρωτοτυπίας, που είναι εγγενής στην οικειοποίηση και η συγχώνευση διαφορετικών στυλ οδηγεί σε μια αναπάντεχη και ευχάριστη, υβριδική μεταμόρφωση.
2019